Երկար տարիներ հայաստանյան քաղաքական դաշտը բարձիթողի վիճակում թողնելուց հետո, Ռուսաստանը կարծես թե որոշել է անցնել վճռական գործողությունների ու երաշխավորել, որ արդեն կարճաժամկետ ու միջնաժամկետ հեռանկարներում, հայաստանյան քաղաքական իսթեբլիշմենթը դադարի լինել մեծամասամբ արևմտամետ՝ բացահայտ, թե լատենտ։Դրա համար Ռուսաստանը որոշել է կիրառել ռուսաստանցի հայազգի մեծահարուստների պոտենցիալը ու համենայն դեպս այս պահի դրությամբ, Ռուսաստանի փափուկ ուժի քաղաքականությունը կիրառվելու է քաղաքական վերնախավի մակարդակով, իսկ հասարակ ժովորդի մասով առանձնապես ոչ մի նոր բան չի նախանշվում, ոչ էլ եղած հումանիիտար ծրագրերի ծավալների մեծացման մասին խոսակցություն կա։
Այս փոփոխությունների առաջին ծիծեռնակը Մալիշկայի Արա Դերեվյաննին է, ով կարծես մարմնավորի 2000-ականները․ անհասկանալիորեն հարստացած, անկիրթ, պարզունակ ու ռաբիզոտ խոպանչի։ Ցանկացած լուրջ երկրում, այդ թվում նաև Ռուսաստանում, նման արժանիքներով մարդը չի կարող լուրջ հավակնություններ ունենալ մեծ քաղաքականությունում, բայց Հայաստանում կարող է, որովհետև Հայաստանում 20 տարվա ընթացքում բուծել են կիսասոված բազմահազարանոց հոտ, ով պատրաստ է ողորմության և ընտրակաշառքի համար իր քվեն տալ ցանկացածի՝ լինի դա կիսագրագետ օլիգարխ, ակադեմիկոս, թե Թալեաթ փաշան․ միայն թե փող բաժանի ու հայտնի հարուստ լինի։
Սակայն Արա Աբրահամյանը միայն առաջին ծիծեռնակն է։ Ռուսաստանը բնավ էլ չի պատրաստում իր հիմնական քաղաքական լծակկ նրան դարձնել։ Դժվար թե ռուսները ինչ որ մի անհատի փորձեն այդ կարգավիճակով օժտել։ Ի վերջո, Սերժ Սարգսյանի հետ Պուտինի համագործակցությունը լավ է ստացվում և սխալ կլինի ասել, որ լավ՝ միայն ռուսների համար։ Պարզապես, Ռուսաստանը որոշել է շտկել իր իսկ սխալը՝ Հայաստանի քաղաքական դաշտի մասով, իսկ սխալը կայանում է, որ Ռուսաստանն ինքը՝ երկար տարիներ տրվելով արևմտամետական պատրանքների, չէր խոչընդոտում Հայաստանի ու այլ նախկին խորհրդային հանրապետությունների եվրոպամետ խաղերին, ինչի արդյունքում, ընդհամենը 20 տարում այդ երկրներում ձևավորվեց արևմտամետ ու հակառուս աշխրհայացքների տեր անհատների կուռ բազմություն, դե իսկ քաղղաքական դաշտի մասով, կարելի է ասել, որ մեծաամասամբ գործ ունենք արևմտամետության հետ․ մտածված արևմտամտության, շաբլոնացված արևմտամետության, անգրագետ արևմտամտության․․․
Հիմա ժամանակն է եկել վերականգնելու հեգեմոնիան ու դրա առաջին քայլներն արվում են։ Սկզբում Արա Աբրահամյանն ու Սամվել Կարապետյանն են վճռականորեն մտնում Հայաստանի քաղաքական ու տնտեսական դաշտեր, հետո նրանց կմիանան այլ ծանրակշիռ հայազգի ռուսաստանցիներ ու ընդհամենը մի քանի տարի հետո, Հայաստանի քաղաքական դաշտում, արևմտամետությունը ներկայացված կլինի հատուկենտ մարգինալներով։
No comments:
Post a Comment