
Հիմա բուն քարոզչության ու դրա ներկայացուցիչների մասին։ Ուրեմն ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում եմ, որ Հայաստանի հարավ մեկնած քարոզչական թիմի մեջ ամենաթույլ ու խղճուկ վիճակում գտնվող մասնակիցը Վաղինակ Շուշանյանն է։ Նույնիսկ Կրինե Աճեմյանն ու Մարգարիտ Եսայանն այդքան բարդ ու անախորժ վիճակներում չէիին հայտնվում, թեև ներկայացնում էին գործող իշխանությունները, իսկ Շուշանյանը ֆեյսբուքում ամպագոռգոռ հայտարարություններ անելուց հետո գնաց Սյունիք ու․․․ ու облажатся եղավ։
Չգիտեմ, երևի ճիշտ են ասում, որ Վաղինակ Շուշանյանի զվյոոզդը բաղրամյանից հետո տարավ ու երևի դրա համար էլ վտարեցին շրժուից, որովհետև նման հանպատրաստի կերպով, չուսումնասիրելով, թե ուր ես գնում և ինչից պետք է խոսաս, չիմանալով տվյալ բնակավայրի ու տարածաշրջանի վերաբերյան կարևոր հանգամանքներ, քե դնել քարոզիչի տեղ ու մարդկանց ինչ որ բան համոզելը առնվազն անպատասխանատվություն է և անարգանք տեղաբնակաների նկատմամբ, դրա համար էլ, հենց Վաղոն սկսում էր խոսալ, մի երկու բառ հետո տեղի ապրողնեերը մի հատ նենց հաակափաաստարկ էին բերում, որ Վաղոն երկու թիակների վրա պառկում էր։ Երևի հույսը դրել էր նրա վրա, որ հեսա կգնա, ավտոբուսից կիջնի ու ամրդիկ հիացմունքից լեզուները կուլ կտան, որ իրենց պատվի է արժանացրել իր շփմամբ Բաաղրամյանի Մեսսիան, բաայց արի ու տես, որ մարդիկ առանձնապես տոն չէին տալիս ու երբ Վաղոն սկում էր խոալ թեմաների շուրջ, որոնց թույլ էր տիրապետում, միանգամից բերնին գալիս էին։
Ու քանի դեռ «Ոչ»-ի ճակատի առաջին գծերում նման ինքնամոռացության մատնված դեմագոգներ են կանգնած, «Ոչ»-ի ճակատի բանը նույնքան բուրդ է, որքան «Այո»-ինը։
No comments:
Post a Comment