Thursday, May 26, 2016

Սամվել Բաբայանի հարցազրույցի լուրջ աժիոտաժն ու անլուրջ բովանդակությունը

Առավոտվանից կայքերը, իրար հերթ չտալով, Սամվել Բաբայանի հարցազրույցն են տալիս՝ պաթետիկ վերնագրերով։ Սիրողական մակարդակով քաղաքագիտությանն ու ռազմագիտական գիտելիքներին տիրպետող մեկի մոտ կարող է տպավորություն ստեղծվել, որ դարակազմիկ ինչ-որ մտքեր են ասվել ու համապարփակ լուծումներ են առաջարկվել այդ տեքստում։ Մինչդեռ, ի՞նչ ենք տեսնում մենք՝ ուսումնասիրելով ներկայացված տեքստի բովանդակությունը։ Մեծ հաշվով՝ ոչինչ։
Ինչ-որ բաներ իհարկե կան։ Օրինակ՝ հայտնի քաղաքական ուղղվածությամբ կայքի ներկայացուցիչը, ում ինքնությունը կարծում եմ՝ ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, ջանք ու եռանդ չի խանյում, որ հարցերն այնպես ձևակերպի, որպեսզի Բաբայանի խոսքը ստացվի ընդդիմադիր տրիբունի հռետորի ճառ, դե իսկ Բաբայանն էլ, բնավ չհանդիսանալով միամիտ խոխա, հմտորեն խուսանավում է ու երկար խոսելով, բայց ըստ էության, ոչինչ չի ասում։
Բաբայանը ի սկզբանե ամրագրեց, որ նեղացած կեցվածք չի ընդունելու, ու «դավաճանված հերոսի» դերը ստանձնելու մասին ամպագոռգոռ բաներ չի ասելու։ Սա, ի՞նչ խոսք, ծանր հարված էր «յոթօրականի» համար, բայց նա չհանձնվեց միանգամից։ Սակայն, Բաբայան դու Բաբայան, միևնույն է հայտարարված ընթացքին հավատարիմ մնաց ու դեռ մի բան էլ ավել՝ հայատարարեց, որ ընդհանրապես թշնամիներ չունի քաղաքական դաշտում, կուսակցությունների հարել չի պատրաստվում, իսկ մեղադրելիս էլ՝ մեղադրում է աբստրակտ վերնախավին։ Ընդ որում, որպեսզի անգամ այդ մեղադրանքը հստակություն չունենա, ասում է, որ վերնախավի սխալը գալիս է դեռ 1994 թվականից։ Այլ կերպ ասած՝ դիվանագիտորեն զրկում է երեք նախագահների օրոք եղած էլիտայի թիմերից մեկնումեկի վրա սևեռվելու հնարավորությունից։ Դե ձեռքի հետ էլ ինտրիգ է ստեղծում իր այն հայտարարությամբ, թե ինքը տեսնում է իր համախոհների քաղաքական դաշտում, բայց կրկին ոչ մի անուն, ոչ էլ անգամ հուշում։ Տպավորություն է, որ բաց աճուրդի հայտարարություն էր, ոչ թե քաղաքական դիրքորոշում։
Ինչևէ, այսքան սպասված ու արծարծվող հարցազրույցում ամենազավեշտալի դրվագը կապված էր նրա հետ, որ Սամվել Բաբայանը, ում վաստակը՝ որպես ռազմական գործիչ, թերևս քննարկման ենթակա չէ, այս հարցազրույցում կտրականապես հրաժարվեց խոսել հենց այդ՝ ռազմական թեմայից։ Հասարակության ինչ-որ շերտ շատ հետաքրքրված է Բաբայանի վերադարձով, բայց հետաքրքրված է՝ որպես ռազմական գործիչ Բաբայանով, այլ ոչ թե որպես քաղաքական-հասարակական ֆիգուր և առավել ևս՝ Մեսսիայի դերը ստանձնելու պատրաստ արկածախնդիր Բաբայանով։ Դա լավ հասկանում է Բաբայանը, դա հասկանում են խելացի մարդիկ, բայց համառորեն չեն ուզում հասկանալ պայքարախտով համակված որոշ թիմեր։ 
Արդյունքում՝ այսպիսի վտիտ հարցազրույց ու հերթական կոտրված իղձեր, որոնք էլ այս անգամ կապված են Բաբայանի հետ։

Monday, May 16, 2016

Անիմաստ ղալմաղալ անողների և գեներալ Մանվելի «հայհոյելու» մասին

Անմեղության կանխավարկածի մասին լսե՞լ եք։ Լսած կլիենք ոնց էլ չլինի․ մարդը համարվում է անմեղ, քանի դեռ իր մեղքն ապացուցված չի։ Հիմա երեկվանից համայն հայության քննարկման թեման գեներալ Մանվելի իբր տված հայհոյանքն է։ Դե տվածն էլ ո՞րն է, պարզապես Սեֆիլյանական խմբակի հերթական «գործիչներից» մեկը հայտարարում է, որ այդպիսի բան է եղել։

Որքանով որ լսել եմ գեներալ Մանվելի մասին, այնպես չէ, որ նա ոսկեղենիկ հայերեն խոսելու հետ մեծ սեր ունի։ Այո՛, հայհոյախոսություններն էլ նրան խորթ չեն, բայց․․․ Մի պահ ենթադրենք, որ սեֆիլյանականնները իրավացի են ու գեներալ Մաանվելը հայհոյել է։ Հետո՞։ Ինչ որ մեկին դա խիստ կզարմացնի՞։ Չեմ կարծում, որովհետև Մանվելն էն գլխից էլ ասոււմ էր, որ եթե իրան ինչ որ բան դուր չի գալիս, ինքը «ուշունց է տալիս»։

Ինձ համար անհասականլին ոչ թե հայհոյել-չհայհոյելու դրվագն է, այլ այն, թե ինչո՞ւ են համառորեն փորձում դրանից հայոց հարց դարձնել։ Այն էլ այս օրերին։ Այն էլ՝ սեֆիլյանական ճամբարի հերթական բենեֆիսին հագուրդ տալով։ Գուցե դավադրությունների տեսությունով շատ եմ տարվում, բայց այս ամենի մեջ ինչ որ կազմակերպվածություն եմ տեսնում։

Հարցը միայն գեներալ Մանվելի դրվագը չի։ Ապրիլյան մարտերից հետո սա էլ որերոդ դեպքն է, երբ արհեստականորեն ցանկանում են պառակտում մտցնել, էլի ասպարեզ են նետվում հայաստանցի-ղարաբաղցի պղծագույն թեզերը ու դրանց ավելի արդիականացված տարբերակները, որպիսին հենց այդ չարաբաստիիկ տեսնայութն է, որտեղ պատմվում է հայհոյանքի մասին։ Ու այս ամենը՝ սահմանում գերլարված իրավիճակի ֆոնին, երբ մարտերը կարող են սկսվել ցանկացած պահի․․․

Դուք այս ամենում կազմակերպվածություն չե՞ք տեսնում։ Տպավորություն է, որ ինչ որ մի դիրիժոր այս սիմֆոնիայի գլխավոր գործիքի դերը դրել է սեֆիլյանականների ու դրանց պես այլ կասկածելի կերպարների վրա ու անում է ամեն բան, որպեսզի դրանք հերթական պառակտումը մտցնեն։

Monday, May 9, 2016

Արգամ Աբրահամյանը դարձավ Խաչատուր Սուքիասյանի «Ռոսսիա Մոլլ»-ի 50%-ոց մասնաբաժնի սեփականատերը

Ինչպես պնդում են կառավարությանը մոտ կանգնած մեր աղբյուրները` արդեն բավական երկար ժամանակ է, ինչ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի որդին՝ Արգամ Աբրահամյանը, բավականին ակտիվ հետաքրքրվածություն է դրսևորում Խաչատուր Սուքիասյանին պատկանող «Ռոսսիա Մոլլ»-ի նկատմամբ։ Մասնավորապես, շատ էին շրջանառվում խոսակցություններ, որ Աբրահամյանը ցանկանում է իր մասնաբաժինն ունենալ այս բիզնեսում։
Եվ ահա, Արգամ Աբրահամյանի ու Խաչատուր Սուքիասյանների բանակցությունները տվել են իրենց արդյունքը․ այսուհետ «Ռոսսիա Մոլլ»-ի 50% մասնաբաժնի սեփականատերը դառնում է վարչապետի որդին։ Այսպիսով, կարելի է գրանցել ուշագրավ մի փաստ․ 2008 թվականից հետո առաջին անգամ, Խաչատուր Սուքիասյանի բիզնես գործունեությունում կրկին ներգրավված են լինելու իշխանական բարձրաստիճան էլիտայի ներկայացուցիչներ։