Շաբաթվա թիվ մեկ համաշխարհային իրադարձությունը ԻԻրանի նկատմամբ պատժամիջոցների չէղարկումն էր ու մեզ համար այս հարցը կրկնակի կարևորություն ունի, քանի որ տեսականորեն հնարավոր է, որ Հայաստանը լինի այս որոշումից էապես շահողներից, որովհետև կրկին անգամ՝ տեսականորե, սա մեզ համար մեծ հեռանկարներ է բացում։ Հայաստանը կարող է դառնալ Իրանի լուսամուտը դեպի արտաքին աշխարհ ու այս համատեքստում առանձնակի նշանակություն են ստանում այնպիսի նախագծեր, ինչպես Հյուսիս-Հարավ ավտոճանապրահն է, Հայաստան-Իրան երկաթուղին և շատուշատ այլ կոնցեպտուալ նախագծեր, որոնք քննարկվել են ու դեռ էլի կքննարկվեն։Ողջ հարցը սակայն նրանում է, թե որքանով Ռուսաստանը կնպաստի, կամ էլ կհակազդի Իրանի տնտեսական էքսպանսիային, ինչպես նաև նրանում, թե որքանում ճկուն կլինեն մեր իկշխանությունները՝ աշխարհաքաղաքական այս ջեք փոթից օգտվելուհարցում։ Հոռետեսները թերահավատորեն են մոտենում հարցին, մասնավորապես նշելով, որ Ռուսաստանն իրանին դիտարկում է որպես մրցակից ու անելու է հհնարավորը, որպեսզի Հայաստանում Իրանի տնտեսա-քաղաքական դիրքերը լուրջ կշիռ չհավաքեն, սակայն կա նաև այլ տեսաքկետ։
Ստեղծված աշխարհաքաղաքական դրությունում իրավիճակն այնպիսին է, որ Ռուսաստանն ու Իրանը պարզապես դատապարտված են ոչ միայն բարի-դրացիական հարաբերություններ պահպանելուն, այլև ավելի մտերմանալու ու միասնական ճակատ ստեղծելու ընդդեմ ընդհանուր հակառակորդների ու թշնամիների։ Ռուսաստան-Հայաստան-Իրան առանցքը գնալով ավելի հստակ է ուրվագծվում ու եթե հարցին չնայենք զուտ տնտեսական տեսանկյունից, այլ ավելի համապարփակ՝ հաշվի առնելով նաև ռազմաքաղաքական ու աշխարհաքաղաքական շահերը, ապա կարծում եմ, որ մեծ հավանականությամբ Հայաստանն այնուամենայնիվ կշահի ինչպես կարճաժամկետ, այնպես էլ միջնաժամկետ հեռանկարում, բայց ոչ շնորհիվ մեր պետական այրերի հմտությունների, այլ շնորհիվ նար, որ այս անգամ կարծես թե բախտներս բերում է ու մեզանից ավելի հարմար այլընտրանք չկա ոչ պարսիկների, ոչ էլ ռուսների համար։
No comments:
Post a Comment