Սուրիկ Խաչատրյանից ու յուր որդյակից հազիվ էինք պրծել, հիմա էլ նոր պատուհաս է գլուխ բարձրացրել, բայց այս անգամ՝ Հայաստանի հյուսիսում։ Գյումրու նախկին քաղաքապետ ու Ծառուկյան դաշինքի թեթև ձեռքով՝ արդեն նորընտիր «մանդատակիր» պատգամավոր Վարդան Ղուկասյանը՝ նույնի ինքը՝ Վարդանիկը, դեռ չի էլ հասցրել ստանձնել երեսփոխանի պարտականությունները, իսկ նրա սիրասուն զավակ Սպարտակը կրկին երևակայել է իրենց պատմական Սպարտակ ու գլադիատորական մարտեր է սկսել։
Դեռ ոչ վաղ անցյալում, Սպարտակ Ղուկասյանը «նախանձելի» հաճախակիությամբ հայտնվում էր քրեական լրահոսի կիզակետում, որովհետև այս կաթնակեր ու խելոք տղայի վրա էլ աչքեր կան երևի, իսկ ինչպես ասում էր դասականը՝ Լիսկայի որդյակ Տիգրան Խաչատրյանը, որ մարդու վրա շատ աչք է լինում՝ փորձանքի մեջ է ընկնում։ Թերևս սա է միակ ողջամիտ բացատրությունը նրա, թե ինչու է Սպարտակ Ղուկասյանը այդքան անգամ ձերբակալվելուց, բերման ենթարկվելուց, տարբեր ծեծուջարդերի ու փոխհրաձգությունների մեջ հայտնվելուց հետո, մայիսի 10-ին հերթական ծեծկրտուքը կազմակերպում, որի արդյունքում ծեծվածներից մեկը կանգնած է տեսողությունը կորցնելու վտանգի առաջ։ Որովհետև, եթե աչքի գործոնը չէ, ապա մնում է միայն բութ, բռի ու լտի մարդ լինելու տարբերակը։ Իսկ ինչպե՞ս կարող է Վարդանիկի պես ազնիվ ու աստվածավախ մարդը նման հրեշի դաստիարակել։ Չէ, բացառվում է։
Իսկ եթե լուրջ խոսենք, ապա սա շատ անհանգստացնող երևույթ է։ Հայաստանում կան արդիկ, ովքեր այդպես էլ մնացել են 90-ականների ու 2000-ականների մեջ, երբ պաշտոնյա բարեկամ ունենալը ավտոմատ կերպով իմմունիտետ էր ընձեռում ՀՀ քրեական և բոլոր մյուս օրենսգրքերի դրույթների նկատմամբ։ Մա՞րդ ես ծեծում՝ հոգ չէ, պապան մի բան կանի։ Մա՞րդ ես սպանում՝ էլի խնդիր չէ, փողին մուննաթ։ Խափանման միջոցի պայմաննե՞րն ես խախտում՝ ի՞նչ խնդիր է որ, բա պապան ինչի՞ համար է․․․ Սրա դեմը պետք է առնել ու Վարդանիկի պուճուր վամպիրին վերջապես ճաղերի հետև շպրտելը կլինի շատ լավ սկիզբ։
No comments:
Post a Comment